میاستنی گراو یک اختلال حرکتی است که بر فعالیت‌های حسی تأثیر نمی‌گذارد.
تظاهرات میاستنی گراو عبارت‌اند از:
درگیری عضلات چشم (دیپلوپیا و پتوز)
ضعف بولبار (عضالت صورت و گلو)
چهره‌ی بی‌تفاوت و شبیه ماسک
برای تشخیص میاستنی گراو، از تست تنسیلون استفاده می‌شود. در هنگام انجام این تست، حتماً آتروپین در دسترس باشد، زیرا ادروفونیوم کلراید باعث برادی‌کاردی می‌شود. این تست در بیماران قلبی و آسم ممنوع است و به جای آن از تست یخ استفاده می‌شود. در بحران میاستنی گراو، عضلات صورت و گلو ضعف می‌کنند و می‌تواند به نارسایی تنفسی و در نهایت مرگ منجر شود. عفونت شایع‌ترین عامل آغازکننده‌ی بحران میاستنی گراو است.
در موارد بحرانی میاستنی گراو، اولویت اقدامات پرستاری عبارت است از برقراری تهویه مناسب و باز کردن راه هوایی. همچنین، به دلیل خطر آسپیراسیون، تا 30 دقیقه پس از صرف غذا، درناژ و تخلیه وضعیتی انجام نمی‌شود.