ابتلا به دیابت نوع ۱ و ۲، خطر پوکی استخوان را افزایش می‌دهد. افراد مبتلا به دیابت، به ویژه دیابت نوع ۱، اغلب تراکم استخوان کمتری دارند و خطر شکستگی در آنها بیشتر است. یک فرضیه این است که انسولین ممکن است نقشی داشته باشد زیرا استخوان‌های ما در تنظیم سطح قند خون نقش دارند.
سلول‌های استخوانی می‌توانند هورمونی به نام استئوکلسین آزاد کنند که به تنظیم سطح قند خون کمک می‌کند. مشخص شده استئوکلسین باعث افزایش ترشح و حساسیت انسولین و کاهش ذخیره چربی می‌شود.
افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ به طور معمول تراکم استخوان بیشتری دارند اما مطالعات نشان داده است که آنها در معرض خطر بیشتری برای شکستگی قرار دارند. برخی از عوارض دیابت مانند نوروپاتی، ضعف عضلانی، افت قند خون و مشکلات بینایی می‌توانند خطر افتادن و شکستگی را افزایش دهند. به طور کلی به نظر می‌رسد سابقه طولانی‌تر دیابت و کنترل قند خون ضعیف‌تر و مصرف انسولین، بیشترین ارتباط را با خطر شکستگی دارند.
سایت نوبت دهی آنلاین پزشکان
دکتر سامانه